12.11.2005r.

Codzienność

Życie jest jak kromka starego chleba-
twarde jak kamień choć spadło nam z nieba.
Żyjemy przygnieceni tym kamieniem
z niejasnym na przyszłość założeniem.

Żyjemy o to, by zdobywać szczyty.
Po dojściu do celu wpadamy w zachwyty.
Szczyt śliski jak wąż ręce nasze rani
niczym brzytwa, ostrymi krawedziami.

Jesteśmi jak Syzyf dążąc do celu,
który zdobywa tylko niewielu.
Reszta jak kamień z powrotem spada,
W nicośc bezdenną się wkońcu zapada.

A najwytrwalsi w kurczowym uścisku,
trzymają się szczytu i kalecząc ręce
przez ramie patrzą ku temu urwisku,
gdzie reszta ginie w piekielnej męce.

                                     Bartek Szeferowicz